شیشه و آیینه

جوان ثروتمندی نزد یک دانایی رفت ؛

و از او اندرزی برای زندگی نیک خواست.

دانا او را به کنار پنجره برد و پرسید:

- `پشت پنجره چه می بینی؟`

- `آدم‌هایی که می‌آیند و می‌روند ؛

و گدای کوری که در خیابان صدقه می‌گیرد.`

بعد آینه‌ی بزرگی به او نشان داد و باز پرسید:

- `در این آینه نگاه کن و بعد بگو چه می‌بینی.`

 
- `خودم را می‌بینم.`

- `اما دیگر دیگران را نمی‌بینی!

آینه و پنجره هر دو از یک ماده‌ی اولیه ساخته شده‌اند، شیشه.

اما در آینه لایه‌ی نازکی از نقره در پشت شیشه قرار گرفته ؛

و در آن چیزی جز شخص خودت را نمی‌بینی.

این دو شی‌ئ شیشه‌ای را با هم مقایسه کن.

وقتی شیشه فقیر باشد،

دیگران را می‌بیند و به آن‌ها احساس محبت می‌کند.

اما وقتی از نقره (یعنی ثروت) پوشیده می‌شود،

تنها خودش را می بیند.

تنها وقتی ارزش داری که شجاع باشی ؛

و آن پوشش نقره‌ای را از جلو چشم‌هایت برداری؛

 تا بار دیگر بتوانی دیگران را ببینی و دوست‌شان بداری.`ََ