مهتاب

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهان خانه ی جانم گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندیدعطر صد خاطره پیچید

یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محوتماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ی ماه فرو ریخته در آب

شاخه ها دست بر آورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آمد تو به من گفتی از این عشق حذر کن

لحظه ای چند بر این آب نظرکن

آب آیینه ی عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاه دیگران است

باش که فردا دلت با دیگران است

تا فراموش کنی چند از این شهر سفر کن

با تو گفتم حذر از عشق ندانم نتوانم

سفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

چون کبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی من نرمیدم نه گسستم

یادم آمد که تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

با تو گفتم حذر از عشق ندانم نتوانم 

سفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب ناله ی تلخی زدو بگریخت

اشک در چشم تو لرزید

ماه بر عشق تو خندید

رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم

نگرفتی خبر این عاشق آزرده دگر هم

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم 

بی تو اما به چه حالی از آن کوچه گذشتم......